Vik – Skaftafell
Vanmorgen zijn we eerst op pad gegaan om papegaaiduikers te
zoeken. Vlak bij Vik zijn we het (zwarte) strand
opgegaan en we wilden daar de rotsen opklimmen om een mooi uitzicht te hebben.
Daar was het echter veel te steil voor en bovendien was de wind zo hard dat je je goed moest vasthouden. Dan toch maar een stukje rijden
richting Dyrholaey en vanaf de andere kant de rots
benaderen.
Dat was een stuk beter te doen, al was de wind nog steeds
stormachtig. We hebben Tobias dus maar niet maar niet mee naar buiten genomen.
Thijmen wilde natuurlijk nog wel even naar buiten,
maar dat was maar van korte duur.
Jeroen
en Corianne hebben wel allebei genoten van de
ruigheid van de omgeving en vele papegaaiduikers gespot. Ongelooflijk zoals die
kleine vogeltjes in de harde wind toch steeds weer veilig weten te landen op de
rotspunten.
Van Dyrholaey zijn we vervolgens
naar het nationale park Skaftafell gereden. Inclusief stops was dat ongeveer 3 uur rijden. Onderweg kom
je dan prachtige landschappen tegen, maar ook een behoorlijk stuk waar het
helemaal kaal is en we flink last hadden van de harde wind.
Zodra
we dichter bij Skaftafell kwamen kregen we een steeds
beter uitzicht op de gletsjers in de buurt. We verkeken ons daar nog lelijk op:
je denkt al vlak bij te zijn, maar dan is het nog kilometers rijden tot je
enigszins in de buurt komt.
|
